Een gerecht of product kan er van zichzelf al heel smakelijk uitzien, om het op beeld goed uit te laten komen, is nèt dat beetje extra gloss nodig. Zie foodstyling als visagie, we maken een gerecht niet anders, maar laten het nog meer shinen. Precies zoals de producent, de chef of de retailer het bedoeld heeft en de doelgroep het graag wil zien.

Foodstyling is ontstaan in de tijd van de analoge fotografie, de tijd dat foto’s gemaakt werden op dia’s en eerst ontwikkeld moesten worden voordat je het eindresultaat kon zien. Je kunt je voorstellen dat die heerlijke sappig gebraden kip niet heel smaakvol meer was als het beeld opnieuw moest. In die tijd was schoensmeer en motorolie dus wel nodig. Gelukkig ligt die tijd ver achter ons en zien we door digitale fotografie direct het eindresultaat en kun je op een groot scherm live zien wat er gebeurt op de set. Toch gebruiken we nu ook nog dagelijks foodstyling, een gerecht voor een video of foto dien je namelijk iets anders te benaderen dan voor je gasten. 

Alles begint met verse ingrediënten en een kloppend recept. Dat geldt voor een restaurant, maar ook voor video’s en fotografie in onze studio. Op een foto zie je nog meer details dan met sfeerverlichting in een restaurant, we dienen dus op ieder detail te letten. Warenkennis is key: hoe snijd je het vlees, hoe gaar dient een rollade te zijn, hoe blijft de Wellington perfect rosé, hoe maak je een gerezen soufflé en hoe zorg ik ervoor dat de béarnaise niet terugloopt. Beheers je de kooktechnieken niet tot in de puntjes, dan zul je waarschijnlijk ook niet zo’n goede foodstylist zijn. 

Technieken beheersen is één ding, de opmaak brengt koken en styling samen. Vanuit welke hoek wordt het gerecht gefotografeerd en vanuit waar wordt het vlees belicht? Een druppel saus op de rand van het bord zul je normaal willen voorkomen, maar voor de foto kan dit een perfect detail zijn. Kruimels op je snijplank wil je niet, de fotograaf wil dat juist vaak wel. Een perfect gegrilde burger is mooi, maar die grillstreepjes zie je niet meer als het tussen een briochebroodje zit. Als foodstylist is de zijkant van de burger veel belangrijker. Warme gerechten komen warm op de set en zijn zelfs op smaak gebracht. Geloof het of niet, we zien of een gerecht op de foto wel gekruid is. Oog voor detail en het beheersen van de technieken is waar een foodstylist zich in onderscheidt. 

In de meeste gevallen is alles dus eetbaar. Sterker nog, als de foto snel genoeg is gemaakt laten we met trots de gerechten proeven en kunnen we samen met de klant de recepten nog bijschaven. We gebruiken geen haarlak om iets te laten glimmen, gebruiken geen motorolie in plaats van stroop en smeren onze kip niet in met schoenpoets en zand. 

Er zijn echter een paar uitzonderingen. Een hamburger of een stapel American Pancakes wordt vaak laagje voor laagje opgebouwd en her en der ondersteunt met een stukje karton. Bij een burger kan een speld helpen om die slice augurk op z’n plek te houden en zal een kwastje olie nodig zijn om de burger nog iets meer te laten glanzen.  Roomijs komt gewoon uit de vriezer, uit onderzoek is gebleken dat de consument liever een smeltende druppel ziet dan een een gipsen bal. Softijs maken wel na, want die puntige toef zou nooit lang genoeg blijven staan. Nee, het is niet bevroren, maar wel eetbaar.  

Bij het stylen van drankjes gebruiken we wellicht het meeste trucage. We willen natuurlijk dat het glas vol met condensdruppels zit en  er ijskoud uitziet. IJsblokjes kunnen echt zijn, maar we hebben altijd een voorraad kunstblokjes bij de hand. De condens wordt gemaakt met een mengsel van glycerine en water. Een glas bevriezen wordt gedaan met een spuitbus. De schuimkraag op het bier van afwasmiddel? Nee hoor, deze schenken we perfect in en wordt geschoten op het juiste moment. De belletjes in een glas champagne weg, drie korreltjes suiker maken een groot verschil.